Verspreiding en Habitat:
De ringslang komt verspreid over Nederland voor. In Europa is de ringslang een algemene soort die op het uiterste Noorden na overal voorkomt. Er zijn verscheidene ondersoorten van de ringslang in Europa. In Nederland zit de ondersoort Natrix natrix helvetica zie foto linksboven, op de foto rechtsonder zie je de ondersoort Natrix natrix persa die voorkomt op veel Griekse eilanden. Ringslangen zijn waterslangen die vaak in of in de buurt van water voorkomen, er zijn echter uitzonderingen.


Een zwemmende ringslang


Beschrijving:
De ringslang is de grootste slang van Nederland en kan een lengte bereiken van ongeveer 120 cm, er zijn uitzonderingen bekend van exemplaren van wel 2 meter lang. De ringslang is herkenbaar aan de lichte gelige ring in zijn nek direct achter zijn kop. Ze zijn bruinig tot zwart van kleur met op de flanken een onregelmatig patroon van donkere en lichte vlekken. Mannetjes zijn lastig te onderscheiden van de vrouwtjes. De ringslang is niet giftig en volledig ongevaarlijk. Ringslangen bijten zelden, wel legen ze hun (enorm stinkende) darminhoud als ze zich bedreigd voelen, ook kunnen ze zich dood houden. Ringslangen eten kikkers en padden, daarnaast eten ze ook wel vis en salamanders. De ringslang kan in het wild bijna 30 jaar oud worden.

Een jonge ringslang op land

Levenscyclus en Leefwijze:
Ringslangen paren in het voorjaar. Hierbij komt het voor dat meerdere mannetjes zich om een vrouwtjes kronkelen en allen proberen met haar te paren. Het vrouwtje legt tussen de 2 en 100 eieren die ze vaak legt in composthopen, hopen bladeren of dood plantenmateriaal. Door het fermenteren van het dode plantenmateriaal neemt de temperatuur in zo een broeihoop snel toe waardoor de eieren sneller uitkomen. Afhankelijk van de temperatuur komen de eieren na ongeveer 2 a 3 maanden uit. De jonge ringslangen zijn bij het uitkomen ongeveer 2 tot 4 cm groot. Mannetjes zijn na ongeveer 3 jaar geslachtsrijp vrouwtjes na ongeveer 5 jaar. Ringslangen overwinteren op land in composthopen, onder boomstronken en in andere goed geïsoleerde schuilplaatsen.


De ondersoort Natrix natrix persa